Dagboek

Start
Hoe het begon
Mijn honden
Boevenblijheid
Dagboek
Reunie
Nieuws
2e Nestje Frouke
1e Nestje Frouke
Storyboard
Nest van Lobke
Bouvier in de kunst
Fotoalbum
Reageren
Gastenboek
Links
Copyright - disclaimer

 

DAGBOEK VAN HENNIE EN LOBKE.

Op de vraag van de Bouvier Club om een verhaal te schrijven rond de zwangerschaps-perikelen van mijn Lobke had ik positief gereageerd. Maar nu het zover is en er werkelijk wat op papier moet komen…………. Ik zal mijn best doen en vind het enig om jullie deelgenoot te maken van onze belevenissen. Laat ik beginnen met onszelf voor te stellen: Ik ben Hennie Tichelaar en woon samen met mijn moeder in het idyllische plaatsje Noordwolde te Friesland. Sinds zeer lange tijd zijn wij ernstig besmet met het bouviervirus. Die voorliefde voor ons ras resulteerde in af en toe een nestje, voornamelijk voor een eigen pup.

Om dit op een verantwoorde wijze te kunnen doen heb ik de cursussen K1 en K2 gevolgd en een officiële  kennelnaam aangevraagd. Het werd “fan it wâldfinnen”, genoemd naar een recreatiegebied bij Langweer waar de roots liggen van mijn ouders.

 

En dan nu verder over Lobke, want zij is tenslotte de hoofdrolspeelster in dit verhaal. Lobke is geboren op 28 april 2002 bij de familie Boomsma en is de dochter van Sindy Gina van het Grendarcohof en Bill Uska van de Crailooschemaat. Als 8 weken oude pup deed ze haar intrede in onze familie. Naast m’n ander boeffies Joyner (inmiddels overleden) en Nynke had ik mijn handen vol aan die kleine druktemaker. Een vrolijke kabouter tussen de grote dames, hetgeen haar de bijnamen “Plop”en “Plopsie” opleverde. Maar laten we haar hier maar gewoon Lobke noemen, ze staat tenslotte op het punt mama te worden en is de kaboutertijd allang voorbij.

Lobke groeide op tot een vriendelijke dame met als motto: vandaag is het feest en anders maak ik er zelf wel een feestje van!

Tot op de dag van vandaag is er geen moment geweest dat Lobke chagrijnig of nukkig was. Altijd even uitbundig met een vrolijk kwispelende staart, lang leve de lol!

We zijn een paar keer met Lobke naar de show geweest.

Ze had echter maar één doel: spelen met de keurmeester, of spelen met de ringmeester, of spelen met de andere dames in de ring. Heus niet kieskeurig dus, als ze maar kon spelen. Terwijl Lobke stond te blaffen en te dansen, stonden de andere boefjes welopgevoed op hun beurt te wachten. Na het behalen van een aantal goede rapporten was het overduidelijk, Lobke banjerde liever door de bossen bij Havelte dan mooi lopen te zijn op de show.

Terwijl Lobke van kabouter tot volwassen dame opgroeide, groeide bij mij het verlangen naar een eigen nestje en een eigen puppe-kind. Al ruim voor de loopsheid was het wikken en wegen gestart voor wat betreft de reu. Kijken op shows, natrekken van stambomen, overleggen met deze en gene. Uiteindelijk viel de keuze op Hion Roxette van de Hogenbirk, een mooie reu met een fijn karakter.

 

9 augustus 2005

Eindelijk was het dan zover, Lobke loops geworden! Er breken spannende tijden aan!

 

16 augustus

Volgens de boeken moet je minimaal 9 dagen wachten voordat er eventueel gedekt kan worden. Maar als “vrouwtje ongeduld” ben ik tegen beter weten in op de 8e dag naar de dierenarts gegaan voor bloedonderzoek. Door middel van het progesteron-gehalte kan worden vastgesteld in hoeverre ze het moment is genaderd van het dekrijp zijn. De reis en de kosten had ik me kunnen besparen! Het resultaat was bedroevend laag: een 0,98. Da’s net niks, maar toch een begin……..

19 augustus

Op de 11e dag ’s morgens vroeg naar Drachten om bij dierenkliniek “De Toren” geprikt te worden door dierenarts Anton Beijer. Rond het middaguur kwam de uitslag: een vette 6 met het advies richting Zwanenburg te vertrekken. Een dekking rond de 11e dag is dus heel normaal. Zo zie je maar weer, de natuur laat zich niet dwingen door ongeduldige vrouwtjes.

 

21 augustus

Op de 13e dag voor alle zekerheid nogmaals naar Zwanenburg voor een 2e dekking. Hion was al minder driftig dan de eerste keer, maar het was wederom een succesvolle missie.

16 september

En weer werd vrouwtjes geduld op de proef gesteld! De 28 dagen tot de echo leken voorbij te kruipen. Ondertussen dartelde Lobke dat het een lieve lust was: Wat nou zwanger, kom op, ik wil naar het bos! Dennenappels zoeken, jippieeee!

Op vrijdag 16 september kropen de wijzers echt met een slakkengangetje naar 14.30 uur. Keurig op tijd zaten we in de wachtkamer... En moesten weeeeeeer wachten, ach dat half uurtje kon er ook nog wel bij!

 

Om 15.00 werd het haar onder Lobke’s buikje weggeschoren, de spanning steeg ten top. Toen Anton de echo-kop behendig over haar buikje manoeuvreerde hielden we onze adem in. ….  Onze ongeoefende ogen zagen best wel kleine bolletjes, maar….. Eindelijk het verlossende antwoord van de expert: kijk daar zit één en daar en daar nog ééntje. Joepie, de adrenaline gierde inmiddels door ons lijf. Lobke ZWANGER, heel heel echt zwanger! Wat een feest!

 

In totaal zagen we 6 embryo’s van 1,3 cm in een vruchtblaasje van 2,57 sm. Wat klein nog! Ongerust meld ik dat Lobke de laatste dagen niet eet, maar Anton vertelt dat dit rond de 4 weken heel normaal is en soms wel 5 tot 7 dagen kan aanhouden. Ook weer gerust! Ik kan het echter niet nalaten om Lobke aldoor allerlei lekkernijen voor te zetten om toch iets naar binnen te krijgen.

 

23 september

Op uitnodiging van de dierenarts gaan we nogmaals voor een pretecho om nauwkeuriger het aantal puppen te kunnen vaststellen. Ongelofelijk, wat groeien ze hard, ze zijn inmiddels 4x zo groot geworden! Lobke begint zich nu ook zwanger te gedragen en slaapt het liefst dag en nacht. Ondertussen ging mijn hand vele malen op haar buikje en ook dat wachten werd beloond. Heel zachtjes voelde ik een pup bewegen onder mijn vingers…….. wat mooi.

 

Terwijl Lobke groeit en groeit zijn de voorbereidingen in volle gang. De werpkist is klaar, runder- en kippebouillon gehaald, een thermometer, druivensuiker in huis, kranten sparen, keer op keer de fokkerswijzer raadplegen, telefoontjes en e-mailtjes van aspirant-kopers beantwoorden.

 

Nog 1 weekje dan kan de werpkist in de woonkamer, lekker knus, zodat ik niets hoef te missen en natuurlijk prima voor de socialisatie van het grut. Terwijl ik dit schrijf genieten Lobke en ik nog een kleine 2 weken van de rust in huis.

 

Nu is het wachten op een hopelijk voorspoedige bevalling. 

Met dank aan al de hulp van mijn schoonzus Jolanda en mijn bouviervriendinnen Joke en Jantina.

 

19 Oktober 2005

Morgen is Lobke uitgeteld, maar zou ze misschien vandaag al beginnen?

Inmiddels hebben we al enkele dagen de temperatuur gemeten, maar nog niet echt een daling waargenomen. Aan een plotselinge daling van de temperatuur kan je afleiden dat een teef op het punt van bevallen staat.

Lobke is vandaag wel erg onrustig, en daar wordt ik nou niet bepaald rustig van. Het is uiteindelijk het eerste nestje voor Lobke en je weet nooit hoe een bevalling zal gaan verlopen.

Voor het geval Lobke de puppen er zo uit poept,  blijf ik haar achterkantje in de gaten houden..

Maar ………. Helemaal niets en er volgt weer een onrustig nachtje met vele plasbeurten Brrrrrr koud buiten en dan weer gauw onder de wol.

 

20 Oktober 2005

´t Wordt nu echt wel spannend. Lobke staat met tussenpozen afwezig te hijgen en de temperatuur is gedaald naar 36,4 ..Het gaat beginnen. Alles staat klaar, dus ze mag ! De dagelijkse beslommeringen gaan gewoon door. Eten, afwassen, bakje koffie tussendoor en nog maar één. Lobke houd ik vanuit mijn ooghoeken in de gaten.

Om 12.30 plast zonder te plassen dat moet dus vruchtwater zijn. Stilletjes kruipt ze op de slaapbank in de bijkeuken. Ik ga lekker bij haar zitten en voel met mijn hand op haar buik hoe heftig de weeën zijn, na enkele minuten floept er een klein donker pupje uit.Lobke is helemaal verbaasd over wat er nu allemaal gebeurt. Maar reageert op alles toch vrij rustig.

Ik laat haar even haar gang gaan en onder mijn ogen, geschiedt het wonder van het instinct van een moeder, ze ontwikkelt in een paar luttele minuten de drang om voor haar kind te zorgen.

De temperatuur in de bijkeuken is niet echt aangenaam. Dus neem ik de pup en Lobke snel mee naar de warme werpkist in de huiskamer. Intussen check ik het pupje, ..het is een reu met klein wit stropdasje, ademt goed en weegt 462 gram  schoon aan de haak.

Lobke doet het rustig aan, pas 2 uur later volgt weer een dikke reu van 478 gram, en anderhalf uur later een teefje ( 282 gram) waar ik stiekem zo verschrikkelijk op gehoopt had, het feest is compleet , maar Lobke is nog lang niet klaar..

Het is inmiddels bijna 20.00 uur s avonds als nummer 4 zich meldt, een reu van 345 gram en nog een een reu 440 gram. Tegen elven denken we nog een verrassing te krijgen, maar het bleek loos alarm, er moest nog een nageboorte weggewerkt worden.

En Lobke zou Lobke niet zijn ………om 23.10 toch nog een surprise een klein frubbeltje van slechts 236 gram.

 

23 Oktober 2005

Na een onrustige nacht ( ook van spanning) proberen we met volle teugen van het puppengrut te genieten. Maar in de werpkist wil het niet echt rustig worden, Lobke kan haar draai niet vinden, is dat nieuwigheid en onzekerheid van de jonge moeder ??

De puppen drinken goed ze poepen en plassen allemaal, alleen pupje nummer 5 zet het regelmatig op een gillen en haalt de rest uit de slaap, Lobke weet niet wat ze er mee aan moet.

Het is al laat op de avond als nummer 5 het weer op het gillen zet, terwijl alle buikjes zacht, soepel en gevuld aanvoelen, heeft dit kleine mannetje een kei harde buik. Met babydoekjes proberen we al masserend of hij moet plassen of poepen, hij probeert het uit alle macht, maar er komt geen ontlasting.  Als hij na een uurtje ook nog begint over te geven, slaat me de schrik om het hart. Dit gaat niet goed, we besluiten om midden in de nacht een bezoekje aan de dierenarts te brengen, want zolang er leven is, is er hoop.

De pup in een bakje op een kruik op de voorbank ach !!, dat kleine ding toch. Bij aankomst bij de dierenarts kwam de melk al uit zijn neusje, dat is geen goed teken, maar zolang hij knokte,  knokten wij mee.

Het mocht allemaal niet baten, tegen de ochtend ging het kaarsje langzaam uit.

Naar alle waarschijnlijkheid,  heeft hij een afsluiting in de darmen gehad.

Opvallend was wel dat de rust in de werpkist ineens teruggekeerd was, Lobke genoot volop van haar kroost en ondanks ons verdriet om het kleine mannetje, moesten wij dat ook maar eens gaan doen.

 

1e week

 

27Oktober 2005

Feest in huize Tichelaar, 5 mooie pupjes en ze groeien als kool.

Lobke is op en toppie moeder. De zwaarste reu is 1059 gram en het kleinste teefje is 640 gram. Wat een verschil he !! Maar het is een dondersteen en ze gooit al haar temperament in de strijd, ze duwt haar dikke broer zo van de lekkerste tepel………die dame komt er wel, en procentueel gezien is zij het meest gegroeid.

 

2e Week

 

3 November 2005

Nynke is inmiddels al gewend aan haar rol als tante, ze is waaks voor twee, maar komt niet in de buurt van de werpkist.

s avonds gaat de web-cam aan die te bekijken was op mijn homepage aan zodat alle bouviervrienden / aanstaande eigenaren van de puppen mee konden genieten van mijn puppengeluk.

Met Lobke gaat het prima ze wil graag ontbijt op bed. We vertroetelen haar ook wel een beetje, want dat verdient ze wel.

Zodra ze in het bos is zijn al haar moederzorgen even vergeten, ze rent als een dolle met Nynke achter dennenappels aan een en al actie. Voor de statistieken nog even wat cijfers op volgorde van de geboorte;

1702 1780 - 1350 1507 1188 gram

3e week

 

10 November 2005

De oogjes zijn open, de tandjes komen door en Kay ( reutje 2)  heeft zijn eerste cursus computeren voor beginners met succes gevolgd. Vanaf nu kan hij zijn eigen mailtjes verzenden.

Ondertussen genieten we van alle kraamvisite.

De nieuwe eigenaren zijn helemaal verliefd op de puppen, al weten ze nog niet welke ze hun eigen kunnen noemen. Een voordeel is dat ze met alle puppen evenveel knuffelen.

Alle eigenaren hadden voor de bevalling al kennis gemaakt met Lobke en konden niet wachten tot ze hun toekomstige huisgenootje konden knuffelen.. Een hele drukte maar wat een feest.

De gewichten !!

2600  2300 2100 2300 1808 gram

 

4e week

 

17 November 2005

De overgang naar vast voedsel liep niet zo soepeltjes. Deden ze het op de moedermelk prima, het vaste voedsel werd slecht verdragen.

Van moeilijk poepen naar diaree en dat bleef aanhouden.

Een bezoekje aan de dierenarts deed wonderen, oftewel de medicijnen die ze toen kregen. Ze knapten zienderogen  op en de groei steeg weer als voorheen. Het is werkelijk een lust om naar te kijken als ze met elkaar aan het spelen zijn.

 

De gewichten

3840 3520 3210 3265 2696 gram

 

 

5e Week

 

24 November 2005

Ondanks dat het een stoer stelletje boefen zijn, kreeg de mevrouw van de Raad van Beheer ze wel klein………… 

Nee, echt chippen is NIET leuk.

Gelukkig hoeft dit maar 1 keer en is het leed gauw weer geleden  als ze nadien heerlijk mogen drinken bij mams.

We zijn al over de helft van de puppentijd en ik moet er niet aan denken dat ze straks naar huis gaan.

Gewichten

4500 4456 3987 4276 3380 gram.

 

6e week

 

2 December 2005

Het leven van een pup gaat niet over rozen.

Alweer een priktante !!!! er wordt beluisterd, gevoeld en bekeken. Allemaal dik in orde bevonden door de dierenarts. Niet dat ik daar over in zat, maar het is toch prettig als een deskundige dat kan bevestigen.

En het is de hoogste tijd om zelf te kiezen welk teefje hier blijft en van welke ik afscheid moet nemen. Het liefst zou ik ze allebei houden, maar dat gaat helaas niet. Het eerst geborene teefje heeft qua bouw en karakter mijn voorkeur, een mooie brede  kop en een rustig karakter ..en dat als dochter van Lobke die een enorme druktemaker is. De kleinste deugniet gaat dus naar een nieuw thuis. De keuze is gemaakt.

De keukenweegschaal die tot 5 kilo kon wegen zijn ze inmiddels ontgroeid, maar ze groeien verder prima, dus zijn we met wegen gestopt.

 

7e week

 

9 December 2005.

Nog meer vreugde in huize Tichelaar. Op 7 December 2005 ben ik tante geworden van kleine Maike Anna. Het lijkt wel lente, allemaal jong grut.

Zodra ik de kans krijg en oppas heb voor de puppen ben ik al onderweg naar die kleine meid.  Dubbel feest kun je wel zeggen.

 

 

8ste Week

 

16 December 2005

 

De weken zijn voorbij gevlogen en morgen gaan de eerste 2 jongens naar huis. Oh Oh wat is dit moeilijk. Ik kijk erg uit naar de rust in huis, maar afscheid nemen van die puppen waar je zo intensief mee bezig bent geweest is moeilijk.

Maar ze krijgen allemaal een fantastisch nieuw gezin, die net zo uitkijken naar hun pup net zoals ik deed toen ik Nynke en Lobke kreeg. 

 

9de Week

 

23 December 2005

 

Afgelopen week waren ze nog met z´n drietjes. Wat een stelletje bandieten.

Ze racen van de hal naar de keuken door de kamer en dan weer terug natuurlijk.en nog maar weer racen . Ze lijken onvermoeibaar om vervolgens in slaap te vallen tijdens het spelen, t´is me een ´t stelletje wel.

Vandaag zijn de laatste twee vertrokken en nee ik hield het niet droog  het was ineens stil in huis met nog MAAR 3 boeven

 

Het is inmiddels 5 Januari 2006 als ik dit schrijf.

De rust is wedergekeerd en ik kan nog niet begrijpen waar de afgelopen maanden zijn gebleven.

 

Het was zo snel voorbij !!  Maar wat hebben we genoten van Lobkes´s 5 tal allemaal gezond en wel.

Lobke vind Frouke helemaal geweldig, samen spelen, samen eten, en slapen .

En ook Nynke gaat het steeds leuker vinden.

 

Langs deze weg wil ik alle bouviervrienden bedanken voor het meeleven tijdens de puppentijd.  Het was Bijzonder..

Allemaal een gezond 2006 toegewenst van ons allemaal.

Hennie Nynke en Lobke.

En de puppen

Beau

Kay

Frouke

Chewy

Jane