|
|
Foto's en
geboorteverslag
25 juni 2008 Frouke bij de Dierenarts voor röntgen-onderzoek
In afwachting van....
Klik op foto voor vergroting Zaterdag 26 juli 2008, 21.30 Het onweert en regent, als ik naar buiten kijk stroomt het water door de straat. Het water staat zeker 25 cm hoog en kinderen lopen lachend door de regen. Bij ons binnen is het net zo onrustig. Frouke is de hele dag al heel erg onrustig, ze draait zich wat, loopt door het huis alsof ze moet oefenen voor een marathon en kan nergens haar rust meer vinden. Inmiddels is het 22.00 uur en Frouke zoekt toch weer voor de zoveelste keer vandaag haar werpkist op. Ze draait wat heen en weer, dan gaat ze toch eindelijk liggen en …..ze blijft liggen. Plotseling zie ik haar buik samentrekken, kort daarna weer een keer. Ik realiseer me dat Frouke gaat bevallen. Alles schiet me gelijk door het hoofd, heb ik overal wel aan gedacht en staat alles bij de hand? Heb ik genoeg handdoeken, waar zijn de flesjes, maar bovenal hoe zal Us Frouke het gaan doen? In eene schieten me beelden door het hoofd van het moment dat Frouke zelf geboren werd. Wat lijkt dat allemaal kort geleden. Oke, mijn twee assistent-vroedvrouwen zijn onderweg, dus het gaat allemaal prima.
We zijn nu ruim 24 uur verder en na wat moeilijkheden met de melkgift gaat het nu echt heel goed met Frouke en haar kroost. Ik heb nu meer dan 48 uur niet geslapen en weet eigenlijk van voren niet dat ik van achteren leef, maar ik geniet! Ik hoop u dan ook de komende weken mee te laten genieten. Wat een wonder!!!!! Er zijn 'n paar kleine filmpjes gemaakt:
Klik op foto voor vergroting Belofte maakt schuld, dus hier is een klein verhaaltje over de afgelopen week. Een zeer bewogen week mag ik wel zeggen. Alleen de temperatuur al. We hebben temperaturen gehad van 29 – 30 graden. Dan het water……….liters kwamen er uit de hemel zetten. Maar gelukkig bracht dat wat verkoeling. Helaas hebben we ook afscheid moeten nemen van een teefje. Ondanks ieders goede zorgen heeft ze het niet gered. Frouke is een wonderlijke moeder die zeker niet de hele dag met haar kroost opgescheept wil zitten. Ze gaat uit eigen beweging de werpkist in om haar puppen te voeden. Ze likt ze af en geeft ze warmte, maar als ze merkt dat de puppen in diepe slaap zijn, dan sluipt ze op haar tenen de werpkist uit, om daarna even lekker van haar rust te genieten. Desnoods vlak naast de werpkist, maar wel even gewoon alleen. Ze houdt wel toezicht dat haar puppy´s voldoende te eten krijgen. Zulke bolle buikjes is een lust om naar te kijken. Ze is gek met haar kroost en een apetrotse moeder. Ze wil aan iedereen die bij ons binnen komt haar puppen laten zien. Nu een week oud, wil ik aan u voorstellen;
Twee weken of te wel 14 dagen. Klik op foto voor vergroting Jeetje wat gaat de tijd snel, al weer een week voorbij! Nou hoe is onze week verlopen?
Een van mooiste dingen, vind ik zelf, van een nestje puppen is, het moment dat de oogjes open gaan. Ja werkelijk, het zijn net diamantjes. Prachtig. Nu krijgen de kleintjes hun eigen identiteit.
We hebben al een kampioen eten, we hebben een kampioen rugcrawl…..en we hebben onze eigen fluisteraar Douwe, Rinske, Dukke, Jelmer, Bate en Fenna, krauwelen al heel gretig door de werpkist op zoek naar hun moeder, eten of gezelschap. Dus om het maar in het kader te houden,………elke dag doen we mee aan de puppylympics.
Tjeminee!!!! Er zijn al weer drie weken voorbij, sinds de geboorte van de kleintjes. Wat gaat de tijd snel, ja dat klinkt heel afgezaagd, maar als je jezelf bedenkt dat je van ´s morgens vroeg tot ´s avonds laat in de weer bent, dan gaat het allemaal heel erg snel. De afgelopen week hebben de puppen goed hun best gedaan. Ze eten als bootwerkers en zijn lekker gegroeid.
Pffffffffff, wat gaat het hard! Hoe ouder ze worden, hoe sneller lijkt de tijd te gaan. We zijn nu al 4 weken verder. De puppenkinderen van us Frouke groeien als kool en worden met de dag wijzer. Ja en dat wijzer worden brengt heel wat drukte met zich mee. De kleine wereldwondertjes zijn er aan toe om hun wereldje iets te vergroten. Hun ontwikkeling gaat prima en dan hoort het er ook bij dat je wereldje wat groter wordt.
We zijn deze week wat aan de late kant met het berichtje, maar het is ook zo druk. We genieten elke dag met volle teugen. De toekomstige eigenaren komen nu ook met regelmaat naar de puppen kijken en tutten en knuffelen. Dat is ook om van te genieten.
Ook hebben we de jongens en meiden weer ontwormd. Het is altijd één van de minder leuke klusjes vind ik omdat je merkt aan het kleine spul, dat het middeltje echt vies is. Maar daar hadden we iets op gevonden……een bakje met vanille vla…….want dat is wel lekker.
We moeten ons hier een beetje schamen. Wij als kleine opdondertjes houden ons vrouwtje zo bezig, dat ze afgelopen zondag helemaal vergeten is jullie iets te vertellen over ons. Maar nu dus heeft ze nog meer over ons te vertellen. Inmiddels zijn we dus afgelopen zondag al 6 weken geworden. Ja echt zo snel gaat het! Het gaat verschrikkelijk goed met de jongens en meiden. Ik betrap mezelf op het feit dat ik bijna niet meer over “kleintjes” praat. Ja het puppenspul houdt me behoorlijk bezig. Hun ontwikkeling gaat ook zo snel, dat ik het amper bij kan benen. Want eerlijk gezegd gaat het me ietsje te snel, gewoon omdat de dag van afscheid nemen, ook zo snel dichterbij gaat komen. Uit het vorige nest, nu bijna 3 jaar geleden, hield ik zelf natuurlijk een puppy. Onze Frouke. Maar nu……………….ja nu gaan ze allemaal weg. Maar ik probeer daar nog niet al te veel aan te denken. Wel weet ik dat alle jongens en meiden een goed tehuis gaan krijgen. De ervaringen met de nieuwe eigenaren zijn tot op heden allemaal heel positief verlopen en wat bovendien zo leuk is……. vijf van de zes gaan redelijk rondom ons heen wonen. Maar ik mag nog even voor ze zorgen en van ze genieten. Nou dat genieten dat doen we volop, zoveel dat ik elke avond Totall loss in mijn bedje val, maar zoooo voldaan!!!
De afgelopen week is het wereldje van “de bende” weer groter geworden, als is dat maar voor een paar uurtjes per dag.
Het is nu maar een kort weekje geweest, doordat we vorige week aan de late kant waren met ons verhaaltje. De puppen zijn gelukkig helemaal niet ziek geweest van hun eerste prik en hebben ook geen weet gehad van de ontwormingskuur. Het kleine grut is vandaag al weer 7 weken en begint dus het aftellen. Maar voordat we daar aan gaan denken wil ik jullie nog even laten delen in mijn puppygeluk van de afgelopen week. Als je over de weersomstandigheden dat mag zeggen, dan kunnen we in dit geval van perfecte timing spreken. Heerlijk weer. Het zonnetje schijnt heerlijk ´s middags bij ons achter het huis en de puppen hebben dus ook heerlijk de afgelopen week elke middag buiten gespeeld en dat stukje
Binnen zijn ze bijna niet meer te houden, want de dames en heren zetten het op een schreeuwen als de deur niet open gaat. Ja, de kleine dondertjes zijn er aan toe om hun deeltje van de wereld te gaan veroveren. Heerlijk om uren naar te kijken. Mijn kleine nichtje kan er ook van meegenieten en dat is kostelijk om naar te kijken. Als ik in de ren kom, dan voel ik direct de vlijmscherpe tandjes in mijn benen. Maar als onze Maike bij de puppen is, gebeurt er niets. Nou niets? Het is de mooiste film die je afgespeeld krijgt. Water….daar zijn de dames en heren hier ook weg van….op één na, die drinkt water alleen maar. De andere 5 gaan er in liggen en plenzen er met hun pootjes doorheen.
Afscheid nemen bestaat niet. De titel klopt totaal niet bij mijn gevoel. Afgelopen week heeft in het teken gestaan van afscheid nemen en daar naar toe leven. Je weet dat het onvermijdelijk is, maar o wat had ik nog graag een paar nachtjes naar hun lieve geluidjes geluisterd. Maar als je een nestje fokt weet je dat het moment komt dat je de kleine hummels uit handen moet geven. Het “afscheid” Maar ik wil het niet als afscheid zien. Ik ben in de gelukkige omstandigheid dat op één na, alle puppen redelijk in de omgeving blijven wonen. Maar bij alle mensen krijg ik een gevoel van warmte en genegenheid voor de honden. Daarbij komt nog dat ik van twee hondjes zeker weet dat ik ze in hun latere leventjes kan blijven volgen. Wat een pracht vooruitzicht! Ik heb geprobeerd om de hondjes alles te geven wat ik ze kon geven. Ze zijn in de afgelopen weken gesocialiseerd, met mannen, vrouwen, kinderen, honden en heel heel veel geluiden. Ze hebben dagelijks hun buikjes rond kunnen eten en de nieuwe eigenaren hebben vanaf dag nummer 1 mee kunnen genieten van “hun” pup. Wat is er eigenlijk nog mooier als ik terugkijk, om de nieuwe band al te zien groeien, terwijl je weet dat de puppen nog weken blijven. Heerlijk was het voor mij om te zien dat kinderen zichzelf spontaan op de billen laten glijden om HUN puppy in de armen te kunnen sluiten. Prachtig is het om te zien geweest, dat mensen die drie jaar gewacht hebben op een puppy, nu de kleine meid in hun gezin opnemen alsof ze al drie jaar daar hoort. Zo wil ik alle mensen bedanken die mij het gevoel hebben kunnen geven dat de puppen allemaal een gelukkig leven tegemoet gaan. De hondjes zijn vrij en blij, net zoals Nynke Lobke en Frouke. Het leven zal ze verder vormen, maar hoe ik van het zestal genoten heb de afgelopen tijd, dat is met geen pen te beschrijven, dat kan niemand me meer afnemen en zal ik altijd in mijn herinnering houden. Daarom kan ik ook zeggen: “Afscheid nemen bestaat niet”
Liefs Hennie
|
|||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
)
)
)
)
)
)
)
)
)
)
)
)
)
)
)
)
)
)
)
)
)
)
)
)
)
)
)
)
)
)
)
)
)
)
)
)
)
)
)
)
)
)
)
)
)
)
)
)
)
)
)
)
)
)
)
)
)
)
)
)
)
)
)
)
)
)
)
)
)
)
)
)
)
)
)
)
)
